กลไกการทำงานของสีเจล และ การลดต้นลดทุนด้วยสารเคมีอันตราย

กลไกการทำงานของสีเจล

Resin - Polymer ทำปฏิกริยาต่อแสง 

Polymerization 3 ขั้นตอนหลัก ๆ 

เริ่มต้น - รับตัวเร่งปฏิกริยา (แสงUV) ปล่อยอนุมูลอิสระ 

แพร่กระจาย - เชื่อมต่อกันเป็นสายยาว (Condensation polymer) สูญเสียน้ำ

สิ้นสุด - เชื่อมต่อสมบูรณ์ ไม่มีอะไรอีก เป็นของแข็ง 

☘️ Condensation polymer

โมเลกุลขนาดเล็ก อย่างน้ำก็จะสูญหายไป

เมื่อการเชื่อมต่อสมบูรณ์

☘️กลไกการทำงานของสีเจลออแกนิค

ที่ใช้ยางต้นสนเป็นส่วนประกอบหลัก

ยางสน = เรซิน = เป็น Polymer ไวต่อแสง ∣ เมื่อสัมผัสคลื่น UV

จะเกิดปฏิกริยา Polymerization ซึ่งแบ่งเป็น 3 ส่วน 

1. เริ่มต้น - ปล่อยอนุมูลอิสระ เปลี่ยนโครงสร้างจับจับคู่

2. เชื่อมต่อกันเป็นสายยาว และ ควบแน่นจนโมเลกุลฃ

ขนาดเล็กอย่างน้ำถูกกำจัดออก

3. สิ้นสุด เชื่อมต่อสมูรณ์ เปลี่ยนสภาพเป็นของแข็ง 

.

.

สีทาเล็บเจล กลไกหลัก ๆ มีแค่นี้ แต่ปัญหาคือ

"Polymer"  (สารตั้งต้นของสีเจล) นั้นมีหลายชนิด หลายเกรด ทั้งจากธรรมชาติ ( เรซินยางสนเป็นมิตรกับชีวภาพ)

และการสังเคราะห์ขึ้นเอง ซึ่งถูกกว่า 

เพราะไม่มีมีขึ้นตอนการปลูก 

เก็บเกี่ยว จัดเก็บ ดูแลเหมือนที่ได้จากธรรมชาติ 

และสารสังเคราะห์ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้เหมาะกับ

โครงสร้างชีวภาพของมนุษย์ 

สารฟอมาดีไฮล์สังเคราะห์  (ราคาถูก-ฟรี)

ที่ถูกนำมาใช้แทนเรซินธรรมชาติ (ยางสน)

แม้การทำงานจะคล้ายคลึงกันแต่

การเชื่อมต่อเชิงโครงสร้างที่ไม่สมบูรณ์เท่า  

( การยึดเกาะต่ำ ) ไม่คุณสมบัติควบคุมเชื้อรา และ จุลชีพ

.

.

ปนเปื้อนง่าย  แตกตัวง่าย (ยึดเกาะต่ำ)  ระเหยง่าย

(ถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายมากตาม)

เมื่อคุณภาพพื้นฐานไม่ได้ 

ก็จำเป็นต้องเติมเพิ่มสารเคมีอื่น ๆ 

(ซึ่งเป็นสารสังเคราะห์ กาวเคมี กาวน้ำ สารฆ่าเชื้อรา ที่ราคาถูก

และแน่นอนว่าจะมีพิษหรือ ไม่ได้เหมาะกับผิวของคน)

เข้าไปอีกซึ่งก็มีผล 

มีพิษต่อร่างกายมากขึ้นไปอีก 

ซึ่งนำไปสู่การใช้น้ำยาล้างที่มีความเข้มข้น รุนแรงสูง

มากขึ้นไปอีก เพราะอะสิโตนปรกติ (สารละลายอินทรีย์ตามธรรมชาติ)

ไม่สามารถทำให้โครงสร้างของเจลที่มีความเป็นสารสังเคราะห์

สูงเหล่านี้ได้

ทำให้ต้องห่อนานขึ้น หลายรอบ หรือ ไม่ก็ต้องใช้น้ำยา

ที่รุนแรงเพื่อทำลายโครงวสร้าง ผลคือ ผิวเรา

ก็พังแตกรุนแรงมากขึ้น พิษก็เข้าสู่เลือดมากขึ้น

.

.

บางส่วนก็เลือกที่จะใช้การเจียทิ้ง

เพื่อเลี่ยงปัญหาของสารพิษ (จากตัวเจลเคมี และ น้ำยาล้าง )

ก็จะหนีไปพบปัญหาอีกอย่างหนึ่งคือ

เราไม่สามารถหาค่า มาตราฐานที่พอดีได้ 

ว่าเจียระดับไหน คือจะดี และ แต่ละคนก็มีความหนักเบา

ความชำนาญไม่เท่ากัน

ต่างจาก การล้างปรกติ ซึ่งควบคุมค่ากลางที่มั่นคง

ได้โดยตัวอุปกรณ์เอง (คือ ไม้ส้ม / ที่ขูด และ ซองลบ ) 

.

.

ผลคือ เมื่อมีการกินหน้าเล็บมากขึ้น บ่อยขึ้นเรื่อย ๆ 

ก็มีผลทำให้เล็บน้ำบางลงเรื่อย ๆ ( สะสมที่ละน้อยไปเรื่อย )

จนถึงจุดที่ไม่มีหน้าเล็บ เล็บบาง 

จนมาถึงจุดที่ เล็บแอ่น และ การยากขึ้นเรื่อย ๆ 

จนมาถึงจุดที่ต้องตะไบหนักขึ้น เรื่อย ๆ เพื่อเพิ่มการเกาะ

สุดท้าย เล็บก็เสียโครงสร้างในตัวมันเอง 

กุด แอ่น เบี้ยว ผิดรูป ไว้ยาวไม่ได้ ( ยิ่งทาไม่ได้ เกาะหุ้มปลายไม่ได้

ผิดรูปมาก ก็เกาะไม่ทน 

( พังทาไม่ได้อยุ่ดี )

.

.

ยังไม่รวม เรื่องของเชื้อรา การติดเชื้อ การอักเสบ อื่น ๆ 

ที่จะเกิดภายใต้เล็บ และ กระบวนการดังกล่าวอีกมหาศาล

.

.

สีเจล เครื่องอบ การทา ซองลบ หรือ ใด ๆ 

ไม่ได้ทำให้เกิดปัญหา  

.

แต่ปัญหามาจากการลดต้นทุนการผลิต 

การแข่งขันด้านราคา  

.

การใช้สิ่งเทียบ  ของเทียม  

ที่มีพิษสูง คุณภาพต่ำ เพื่อทดแทน

.

.

ประมาณนี้ครับ 🙂